یادش بخیر شبی که بیدار شدیم

«جناب آقای موسوی! استات اویل بی‌قانونی است که طرف می‌آید اینجا محاکمه می‌شود و محکوم می‌شود، از زندان فراری داده می‌شود، می‌رود خارج. و ته آن پسر اقای هاشمی است.»

 احمد توکلی در نامه ای به نمایندگان مجلس، جزئیات اتهامات مهدی هاشمی در استات اویل را تشریح کرد.

http://www.tasnimnews.com/Home/Single/654516

حقیقتی که جامعه نمی خواهد بشنود

پروفسور هانس مورگننتا ـ چهره ی عظیم واقع گرایی کلاسیک در روابط بین الملل:

«عالم سیاسی که نسبت به تعهد اخلاقی خود در مورد گفتن حقیقت جهان سیاسی وفادار باشد، باید چیزهایی را به جامعه بگوید که جامعه نمی خواهد بشنود.

حقیقت علم سیاست حقیقتی در مورد قدرت و تجلیات، شکل بندی ها، محدودیتها، محتوا و قوانین آن است.

اما یکی از اصلی ترین اهداف جامعه، پنهان کردن این حقایق از اعضایش می باشد.»

(1954)

بیله دیگ بیله چغندر

تعریف آقای دکتر ولایتی از موفقیت تیم مذاکره ی هسته ای را که در مصاحبه با خبرآنلاین شنیدم... ناخودآگاه یاد این دیالوگ مظفرالدین شاه به هنرمندی علی نصیریان در فیلم کمال الملک افتادم.........

«کار جهان به اعتدال راست می‌شود، همه چیزمان باید به همه چیزمان بیاید. اتابک بدش نیاید، ما که صدراعظم مثل بیسمارک نداریم که نقاش‌باشی آنطوری داشته باشیم. بیله دیگ بیله چغندر».

تیم که ظریف باشد، منقبت گو هم باید ولایتی باشد..... هرچند ما که میدانیم خود ولایتی در قلب مذاکرات نقش مهمی ایفا می کند......

مصاحبه و شعار خنده دار

به قول یک نفر، از بعد انقلاب انقدر نخندیده بودم!!!!

http://s5.picofile.com/file/8170356742/15_1.mov.html

روزی که عماد مغنیه متولد شد

بیست و دوم بهمن روزی را به دنبال دارد که اثباتگر جهانی بودن انقلاب اسلامی است. بیست و سوم بهمن، روز شهادت عماد مغنیه، فرمانده امنیتی ـ نظامی حزب الله و نابغه ایست که دنیا را متحیر توان عملیاتی خود کرده بود. 

چارلز فرام، محقق و نویسنده و تحلیلگر الجزیره در امور خاورمیانه راجع به اسطوره ی عمادمغنیه می نویسد:

هرچند عمادمغنیه از دید اطلاعاتی آمریکا پیشقراولی برای بن لادن محسوب میشد و کسی بود که بسیار پیشتر از وقایع یازده سپتامبر تحت پیگرد بین المللی نهادهای جاسوسی دنیا قرار گرفته بود، اما امروز نقش دوگانه ای را فراچنگ آورده که در روزگار پس از مرگش شخصیتی افسانه ای و مردم گستر به دست آورده است. (الجزیره ـ 2فوریه 2015)

در 13 فوریه (24بهمن) 2008 یعنی یک روز پس از شهادت مغنیه در شام، Weekly Standard نوشت:

«تروریست بزرگ ایران و حزب الله، عماد مغنیه مرده است. 

او دیشب در یک بمبگذاری خودرو جان سپرد. حزب الله مدعی است اسرائیل او را کشته اما نخست وزیر ایهود اولمرت سخن حزب الله را رد کرده و می گوید اسرائیل هرگونه تلاش توسط سازمانهای تروریستی جهت دخالت در این امور را بازپس می زند.»

چالز فرام می گوید: در هفت سالی که از مرگ مغنیه می گذرد، افسانه ی او قوی تر شده است. در حیات پس از زندگی او (afterlife) عماد مغنیه مغز متفکری خوانده می شود که دست تنها، اشغالگران آمریکایی و اسرائیلی را مجبور به خروج کرد. 

فردای شهادت مغنیه در سال 2008 تایم در مطلبی به قلم اسکات مَکلِئود از قاهره و برایان بِنِت از واشنگتن نوشت:

«عمادمغنیه که سه شنبه در سوریه ترور شد، مرد سایه های خاورمیانه بود. او نابغه ی تروریستی بود که پشت دلایل سیاسی عمل می کرد.»

این نویسندگان عبارت جالبی در مورد وی به کار می برند:

«He shunned the light» این عبارت جالب توجه به این معنی است که او از نور پرهیز می کرد و مفهوم آن اجتناب مغنیه از حضور در جمع است. در حالیکه نیروهای آشنا با وی می گویند عماد مغنیه هم در ایران و هم در لبنان آزادانه رفت و آمد داشت. وی که به اذعان دوستان ایرانی اش همچون دکتر شیخ الاسلام در مصاحبه با رمز عبور، زبان فارسی را مانند خود ایرانی ها تکلم می کرد، به راحتی در شهرهای ایران به رفت آمد و به زیارت مشغول بود و حتی با علماء و عرفا مراوده می کرد. البته شواهدی حاکی است که عمادمغنیه گاهاً ضریب امنیتی ایران را برای خود کمتر از لبنان قلمداد می نمود.

نویسندگان مقاله ی مذکور تایم از قول مقامات CIA نوشتند که عماد مغنیه برای تعلیم نیروهای جیش المهدی مقتدی صدر به عراق رفته بود. 

امروز که این سخنان را بررسی می کنیم به ضعف شدید اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل در خصوص مغنیه پی می بریم. در حالیکه اصلاً عماد شخصاً جهت تعلیم نیروهای عراقی رهسپار نشده بوده است. 

تایم از قول یک مقام آمریکایی نوشت که عمادمغنیه ظاهرا در سفری که احمدی نژاد به سوریه داشت او را همراهی کرده و با بشار اسد دیدار نموده است. 

نویسنده و تحلیلگر الجزیره بدترین و شهره ترین عملیات عمادمغنیه را «ربودن ـ شکنجه و کشتن رییس مرکز CIA در بیروت» ویلیام باکلی در سال 1984 (1363) معرفی می کند. باکلی جانشین کنث هاس بود که یکسال پیش از وی در بمبگذاری سفارت آمریکا در بیروت کشته شد. 

این سخن از عمق ضربه پذیری CIA از توان اطلاعاتی و امنیتی مغنیه حکایت می کند.

وی در ادامه می نویسند؛ طبق گفته ی نیوزویک در اواخر دوره ی جرج بوش، نه یک بار بلکه دوبار رییس جمهور آمریکا شخصاً حکم قتل عمادمغنیه را امضا کرده بود. 

هاآترز که از زبان اسرائیلی ها می کوشد تأکید کند عمادمغنیه عامل انفجار مرکز یهودیان در بوینس آیرس و حتی برجهای الخُبَر در عربستان بوده، او را دارای ارتباطات گسترده با نیروهای فلسطینی معرفی می کند.

این امر در اندیشه ی او نیز به هنگام تحلیل در خصوص یاسر عرفات نمود داشته است. دکتر محمدرضا اسداللهی چندسال پیش در مصاحبه ی خود با هفته نامه ی پنجره گفته بود عماد مغنیه تحلیلی متفاوت از تحلیلهای ما در خصوص یاسرعرفات داشت و می کوشید این تفاوت را هم ابراز کرده و گوشزد نماید. ظاهراً در نقطه ی مقابل ـ یعنی ابوعمار ـ هم این تحلیل وجود داشت زیرا یکبار که حزب الله یاسرعرفات را خائن خطاب کرده بود، ابوعمار طی پیامی گفت مهم نیست هرکس مرا خیانتکار بداند، اما نمیخواهم شما به عنوان همرزمان من این لفظ را بر من اطلاق کنید.

در عین حال هاآرتز ادامه داده و می گوید: عماد مغنیه مهارت خاصی در غیب شدن داشت به طوری که در سال 1986 (1365) نیروهای آمریکایی می خواستند او را در فرانسه دستگیر کنند اما مسئولین فرانسوی از دستگیری مغنیه اجتناب کردند و او گریخت. 

این سخن هاآرتز نشان از اعتراف آنها به گستره ی وسیع تحرکات و حضور مغنیه دارد. 

در حقیقت باید شهادت عماد مغنیه را روزی برای تولد مجدد او نزد افکار عمومی و چشمهای اطلاعاتی و گوشهای امنیتی دانست. او هرچند نابغه ای بود که با رفتنش حزب الله هریک از مسئولیتهای امنیتی اش را به چندنفر سپرد، اما برد اسطوره ی عماد پس از مقام شامخ شهادت برای همیشه در افتخارات تاریخ شیعه به ثبت رسید.