باید دید کسانی که در واکنش به اقدامات عربستان، بر طبل تعطیلی حج و یا حداقل تعطیلی عمره می کوبند چه کسانی هستند!!!
آیا معتقدین به دین و علاقمندان به سرنوشت اسلام هستند یا از جمله ی بی تفاوتان به سرنوشت مسلمین و شاید هم از معتقدین به استیلای نکبت اعراب از طریق صدور اسلام به ایران می باشند!!!!
من به عمره مشرف نشده ام اما می دانم که یکی از فلسفه های حج، اعتلای نمادهای دیانت و مانور قدرت و اتحاد دین خداست. همانطور که زیارت اربعین در این سالها نمادی از محوریت سیدالشهدا در معنویت و مبارزه شد.
ترجیح میدم در باره ی کسانی که مکرر در مکرر به زیارت عتبات مقدسه یا حج و عمره مشرف می شوند نظری ندهم و جانب احتیاط را نزد خدا و اهل بیت نگاه دارم اما ترجیح می دهم که به عنوان یک دانشجوی کوچک در حوزه ی روابط راهبردی به تعطیلی حج یا عمره توسط ایرانیان مسلمان نگاه کنم.
اولا اعراب نه به خاطر صرف شیعه بودن ما، بلکه به خاطر جبر ژئوپلیتیک در یک رقابت راهبردی با ما قرار گرفته اند. امیراسدالله علم در خاطرات خود اشاره می کند که پس از انعقاد قرارداد الجزایر بین شاه و صدام که عملاً عراق یک سرکوب ژئوپلیتیک توسط ایران را بر خود پذیرفت، شاه نمی توانست ترس خود را از خصم مقابل مخفی کند و معتقد بود این اعراب هرگاه دستشان برسد سبیل ما را دود خواهند داد.
اصولا تشکیل سازمان کنفرانس اسلامی توسط دولتهای عربی به این خاطر بود که با اسرائیل و نفوذ آن مقابله شود و البته ریشه ی این مبارزه نمایی، تقابل با شاه بعنوان متحد آمریکا و به تبع، اسرائیل بود،
اما با پیروزی انقلاب اسلامی و شروع رسمی مبارزه ی ایران با اسرائیل، سازمان کنفرانس اسلامی نه فقط در مسیر مبارزه با اسرائیل همراه ایران نشد، بلکه ضمن پذیرش ایران در سازمان کنفرانس اسلامی با تعریف جدیدی از فعالیتهای خود، برنامه های مهار ایران را از طریق شورای همکاری خلیج فارس در ورژنی جدید دنبال کرد.
پس ما هر دینی هم داشته باشیم و هر دولتی که بر سر کار باشد، با کشورهای عربی دچار رقابتهای سینه به سینه خواهیم ماند.
ثانیا تجربه ی تاریخی یکی از اصول نظریه پردازی برای یک مدل سیاست خارجی است. تعطیلی چندساله ی حج توسط ایران پس از واقعه ی برائت از مشرکین نتوانست برگ برنده ای در دست ایران به منظور افزایش قدرت در برابر عربستان باشد. آنچه که ایران را در برابر عربستان به نقطه ی ماکزیمم اقتدار می رساند، دستیابی به ابزارهای نظامی و اقتصادی قدرت در یک پهنه ی درست و صحیح ژئواستراتژیک است.
از آنجا که عربستان یک شبه جزیره است، ایران در صورت توسعه ی راهبردهای دریایی می تواند اقدام به موازنه ی قوا با این کشور در زمینه ی جغرافیای سیاسی نماید.
ثالثا اعراب بواسطه ی داشتن دین مشترک با گستره ی وسیع اهل سنت، همواره ایرانیان را مجوس، شیعیان رافضی، دارای قرآنی متفاوت از قرآن پیامبر، معتقد به الوهیت ائمه اهل بیت و بی تفاوت به توحید معرفی کرده اند.
امروز هم اعراب در صورت تعطیلی طولانی مدت حج عمره ـ که احتمالا به تعطیلی حج تمتع هم منجر می شود ـ بر این طبل سیاه نمایی بیشتر خواهند کوبید که تبلیغات سنگین آنان با توجه به ضعف مفرط رسانه های ما اثربخش تر خواهد شد. ما هنوز ملت خود را با رسانه های داخلی نمی توانیم به درستی اقناع کنیم پس قطعا توان رقابت با شبکه هایی چون الجزیره و امثال آن نخواهیم داشت.
این تعطیلی احتمالی می تواند بر شدت گرفتن تنشهای قومیتی در کشور هم اضافه کند. اهل سنت به شدت تحت امواج تبلیغات عربستان و وهابیت هستند و معلوم هم نیست چقدر تأثیر پذیرفته اند.
جوانانی از اهل سنت ایران به ممنوعیت فروش کتب ابن تیمیه در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران انتقاد می کنند و جالب اینکه واجب ندانستن عمره توسط شیعه را به نوعی رد آیه ی قرآن در این خصوص می دانند.
پس باید دید کسانی که مجموع سبد تحریم کنندگان عمره را تشکیل میدهند، هریک به چه هدفی این شعار را می دهند و در صورت تحریم، به چه منفعتی اعم از مادی و معنوی می رسند.
قطعا آنان که اسلام را یک دین تازی و هجوم آور به تمدن ایران معرفی میکنند در صورت تعطیلی عمره به قوت بیشتری در اندیشه های اسلام ستیز خود نائل خواهند آمد.
بسیار دقیق و حساب شده
با ترکیبی از رویکرد علمی، مذهبی و ملی!
سلام؛
خوشحال شدم از انتشار مطلب جدید بعد از چند هفته،یکی از مشکلات جدیدی که ما داریم اینه که الآن در شبکه های اجتماعی تمسخر اعراب شدت گرفته و نوعی پان ایرانیسم که کاملا به ضرر منافع دینی و در تضاد با آن قرار دارد شکل گرفته فارغ از اینکه از نظر اسلام نژاد آریایی یا عرب یا چشم آبی هیچ فرقی ندارند ومشکلی که ما با اعراب داریم با وهابیت است نه با عرب بودن،یک شبکه ولایت در برابر چندین شبکه میتونه مقاومت کنه ؟ تا اینجا درست ولی آیا باید در برابر این تجاوزات وهابیون به یمن و دونوجوان ساکت بود؟اینان اهل سنت اند یا خوارج؟مگر حزب الله لبنان عرب نیست؟
تحلیل خوبی بودُ بنظر می رسد این مسئله مهمتر از آن است که با احساساتی شدن توجیه و اقدام کرد.