استاد سیاست افتاد!

خبرگان رهبری باز هم بر انتخاب هاشمی رفسنجانی مهر رد کوبیدند. تبلیغات گسترده ی حامیان هاشمی و خاتمی در فضاهای رسانه ای نشان از استراتژی صفین گونه ی این حامیان داشت. آنان که مدعی بودند اکثریت مجلس خبرگان با ریاست هاشمی موافق است می گفتند 24 رأی تا کنون برای هاشمی رفسنجانی جمع شده است. این سخن که راست بود اما حقیقتی دیگر هم در کنار داشت و نهایتاً در مقابل با دیوار 47 رأیی برخورد کرد و بر زمین افتاد. این دسته که فضای مجازی را از تقابل هاشمی رفسنجانی با هاشمی شاهرودی پر کرده بودند بر این سخن تاکید می کردند که استاد سیاست می خواهد از ورود ناصالحان ممانعت کند. کلامی که با واکنش حجة الاسلام تقوی روبرو شد و سؤالی را متولد کرد که آیا ناصالحان در خبرگان هم راه دارند؟ رأی تمامی اعضای خبرگان محترم است و أجر آنان نزد خداوند متعال معین است اما برای حامیان هاشمی و یاران خاتمی کلاهی از این نمد درست نشد. گروه هایی که نه تنها تریبون عبادی سیاسی نماز جمعه را از دست داده اند بلکه دیگر قادر نیستند از رسانه های رسمی حتی عکس محبوب و مراد خویش را هم منتشر کنند. قطعاً گروه هایی که روز بروز پس از ساختار شکنی های جناح اصلاح طلب و تندروهای کارگزاران در سال 88 به عقب رفته اند، برای دانه دانه صندلی های قدرت حاضرند جان بدهند. هر" یک" صندلی که این دسته افراد در نبرد سیاست می بازند در حقیقت یک قطره از یخ اعتبارشان آب می شود و بر زمین سرد شکست می افتد. 

پروپاگاندایی که در قامت جنگ روانی به افکار عمومی عرضه می شد امروز رنگ باخت و نشان داد در عین درست بودن 24 رأی به نفع یک شخص، همزمان 47 نظر مخالف هم در نظرگاه مقابل وجود دارد. اصولا ریشه ی این امر که انتخاب رییس خبرگان به یک جنگ سیاسی و مانور تبلیغاتی بدل شود امری نکوهیده است. حجة الاسلام رییسی به درستی در مصاحبه با بخشهای خبری گفت ساختار انتخابات رییس خبرگان مانند مجلس یا امور دیگر نیست بلکه امری درست و با نزاکت و سلامت است. پس چه کسانی کوشیدند در روزهای اخیر هویت قدسی بودن این مجلس تخصصی را بریزند و به ایران و جهان تلقین کنند که در این مجلس با سازوکار عالی و راهبردی آن هم جنگ قدرت جریان دارد؟ چرا جامعه و نهادهای انقلابی این جریان را به عموم ملت مسلمان معرفی نمی کنند؟ چرا نمی خواهیم جامعه را از وجود این دسته تطهیر کنیم؟ عامل اصلی این بازی که به دست شانتاژگرایان همواره بازی می خورد و محور این امور می شود چرا نمی خواهد راه زندگی سیاسی خود را عوض کند؟ این همه شکست در انواع انتخابات کافی نیست تا مرد همواره ناپیروز سیاست را به تأمل وادار کند؟

امروز به یاد مذاکرات شب 15 خرداد 68 افتادم. زمانی که سید مظلوم ما را به عنوان گزینه اصلی مطرح کردند و آن زمان که خواستند رأی گیری عمومی از خبرگان صورت دهند، مخالفان قسم خورده ی او عبای همشهریان و دوستان خود را گرفته و کشیدند که بنشین نباید این آقا رهبر بشود. این دسته اگر همان روز درمان شده بودند 20 سال بعد با وقاحت تمام نمی گفتند: فتنه یعنی من! دردهایی که روزی پای چشم جامعه را کبود می کنند اگر درمان نشوند فردا برای زدودنشان باید به رنج قطع عضو تن داد.