شیعه که فقط ادعا نیست.

همه اش شده ایم ادعا و دل خوش کردن به محبتی که از اهل البیت در دلمان خانه کرده است.

شق القمر کرده ایم که اربعین کربلا را شلوغ کرده ایم؟ 

نمی فهمم معنی این تحلیلهایی که می گویند: حضور اربعینی ما یک مانور ژئوپولیتیک در مقابل ارهابیون بوده است.

می گویند امیرالمؤمنین علی علیه السلام نفرموده:

«یا أهل العراق، یا أهل الشقاق و النفاق»

شاید این جمله را حجاج بن یوسف ثقفی گفته باشد که تاریخ عراق، سفاکی مثل او در کشتار کمتر سراغ داشته باشد.

اما من می گویم حتی خود شیطان هم این جمله را ساخته باشد چندان هم بی ربط مخاطب نکرده اهل این کشور کودتا زده را که با خیانت آشنایی دیرینه دارد.

اینها اگر خائن نبودند که داعش سودای فتح یک روزه ی بغداد در سر نمی پخت.

این همه هستند که بین راه زائران را میهمان می کنند و برای حسین و عباس جان نثار می کنند اما خبرهایی هم هست که نشان می دهد اهل عراق این چند روزه کم زوار را تلکه نکرده اند.

آنهم زوار کشوری که ظرف همین چند ماه، عراق را که با خیانت کوفی مسلکان بر باد می رفت دوباره به بقاء و حیات امیدوار ساخت. بماند که مرجعیت اعلی نیز از خاک سلطان خراسان است.

همین یکی دو مشت عراقی هم که غیرت بخرج داده اند و شده اند سلاح بر دوش و داعشی می کشند، باز از برکت نفس نسل سلمان است که راه افتاده اند. 

یا سیستانی است که فتوی می دهد یا سلیمانی است که جنگیدن یادشان میدهد.

پس چرا در ایام پر از احساس و معنویت ماشینهای عراقی از آنطرف مهران تا عراق نفری دویست هزار تومان می گرفتند و به ایوان تمام طلای علی (ع) می رساندند؟؟؟؟؟

سوار ماشین یک روحانی شدم که تا تهران ما را رساند. می گفت همین کامیون هایی که آهن و میلگرد می برند را می بینید؟ روی همین ها مردم را سوار می کردند و با همین آهن ها به نجف می رساندند آنهم با کرایه ی چهل هزار تومانی. 

بماند که سواری ها و ون هایی که دویست تومن گرفته بودند، وسط راه که به موکب احسان و اطعام می رسیدند مسافران را پیاده می کردند و  آنوقت که دوباره می خواستند سوار کنند مطالبه ی پول بیشتر و پرداخت مجدد داشتند.

شیعه باید زینت موالیان کریم خود باشد نه اینکه پستی به خرج دهد و نشان از تربیت ناشدگی و بی رحمی به هم کیشان خود بروز دهد. 

امام صادق فرمود: طوری باشید که بگویند ببینید جعفر بن محمد چه خوبانی تربیت کرده است.

جان من و تمام اهل آسمانها و زمین به قربان تو باد که در تربیت چیزی کم نگذاشتی.

شیعیان خودمان و همشهریانمان هم که روی عراقی جماعت را سفید کردند و شنیدم تا نفری ۴۰۰هزار تومن هم برای رساندن به مهران از عاشقان سرزمین کرامت و آزادگی و مروت استانده اند.

کی می خواهیم مشکلاتمان را حل کنیم و واقعا بدور از ادعا و اتکال الکی به دینمان به رقابت با دنیا بپردازیم.

بقول امام موسی صدر؛ نشسته ایم خیال خوش! مذهب ما حقه دین ما حقه! خود بخود راه خودشو باز میکنه!

استاد برجسته ای در سیاست بین الملل داشتیم که می گفت یک پیرزن انگلیسی هست که سی سال است در افغانستان زندگی کرده و تمام ادوار و حکومتها را تجربه کرده است. او دارد در مورد افغانستان مطلب می نویسد برای کشورش تحلیل تولید می کند. ما که این همه ادعا داریم چقدر همت و کار کرده ایم که درست و اساسی باشد و به درد بخورد؟؟؟؟

شیعه که با زیارت کارش حل نمی شود

شیعه که با دل خوش کردن به ولایت و محبت امامان خود برترین نمی شود.

همان استادم می گفت؛ قومی که فکر کند عزیزکرده ی بی جهت خداست کلاهش پس معرکه است. یک قوم خود را برتر دانست بدون آنکه بکوشد و خود را تزکیه کند و رفتارش را اصلاح نماید، آنهم در قرآن مورد لعن خداوند قرار گرفت و محکوم شد تا ابد سرگردان بماند.