نمیدانم بگریم یا بمیرم
امروز در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی دخترانی بودند که شکلات تولد توزیع می کردند.
بله در همین روزهای محرم و ساعت هایی که لباس سیاه عزای اشرف اولاد آدم زیاد به چشم می خورد.
برگه هایی را پرینت کرده بودند که هفتم آبان روز تولد کوروش را تبریک می گفت و بسته ای شکلات قهوه ای خوشمزه از جیب مایه گذاشته بودند.
یاد زمانی افتادم که استاد موسسه ی کیش مهر در قزوین بودم.
برای تولد امام مجتبی افطاری برای دانشجویان تهیه کردیم که بفهمند و افتخار کنند که شیعه زنده است و یادبگیرند که این روز تولد را باید زنده نگه داشت. استاد روزه گیر فراوان بود اما کسی حاضر نبود فریاد کند شیعه یک حقیقت زنده و برای ابد پویاست.
حال در روزهایی که عزادار سید اولاد آدم هستیم، دختران کشور شیعه با افتخار شکلات جشن میلاد کوروش توزیع می کنند و دل شاد میدارند.
نه با کوروش مشکل داریم نه با دخترانمان، حال هردینی میخواهند داشته باشند.
البته در دولت اعتدال هر رورز با انفتاحی مواجهیم که روحانیت اشرافی شیفته به آمریکا کشور را به گامهایی شبیه کارهای گورباچف پیش میبرد.
در نظام اسلامی هم کاره ای نیستیم و نظام هم کاری با ما ندارد وارزشی برای ما قائل نیست. شاید گوشت لب توپ و گوش لب تیغ و کارد برای دفاع از نظام باشیم و بس.
اما حسین بن علی با ما کار دارد و ما هم جز با حسین با دیگری کاری نداریم.
چه کرده ایم که امروز به اینجا رسیده ایم و فردا همه چیز از درون خواهد پوسید؟
شاید دختری که در روز چهارم محرم سیدالشهدا شکلات توزیع میکند مشکلی با حسین و عاشورا ندارد و فردا هم نذری پخش میکند ولی این اشکال از روحانیت شیعه و نظام ولایی ماست که نهادهای نمایندگی ولی فقیه اش در دانشگاه ها بیشتر از هرجای دیگری خون به دل اسلام میکنند و اسلام ادعایی آنان و اعضای شوراهای مرکزی کجا و کدام نهاد بیش از هرچیز و هرکس بی اعتقاد به حقیقت دین و فداکاری برای خدا هستند.
خاطرم هست در دانشگاه پزشکی کارمند معاونت فرهنگی بودم
کینه از من در اصل به این دلیل بود که چرا برای ایام محرم اینقدر دست و پا میزنی و آبروی خواب چندین ساله ی ستاد اقامه نماز دانشگاه را برده ای.
زیرآب من هم در اصل به دست یک آزاده زده شد. انگار صدام خیلی روی او تأثیر گذاشته بود و در ایام اسارت درسهای زیادی آموخته بود.
یکبار ایام ارتحال امام در شورای فرهنگی دانشگاه حاضر بودم و دستور جلسه در باره ی برگزای مراسم ارتحال بود
ادعا کردم که ما برای این برنامه ها در ایام مربوط به امام خمینی حاضریم کار کنیم
معاون فرهنگی دانشگاه که عضو شورای مرکزی بسیج جامعه پزشکی و از قضا هم روحانی زاده بود و هم ریش داشت،برمن تلویحا لعنت میکرد و امواتم را خدا بیامرزی میفرستاد که باعث دردسر شده ام و کار زیاد کرده ام.... گل بگیریم درب فعالیتهای فرهنگی نظام را بهتر است.
بهتراست هرکسی آزاد باشد
روز عاشورا میخواهد عزاداری کند یا برقصد
ما حرف حسین میزنیم و دیگری شیرینی تولد کوروش بدهد
ببینیم چه کسی اگر فداکاری کند پیر،ز است.
بشرطی که فداکاری کنیم نه کلاشی!
دانشگاه علامه ظهرها شاهد توزیع چای در مسیر نمازخانه است و ده دوازده نفر سینه میزنند
چیزی که همه جا هست
آیا دانشگاه نباید تعظیم مصیبت حسین را در حد و شأن و قواره ی اهل علم و اندیشه برگزار کند؟
ای بابا
از که سخن میگوییم؟ فاتحه همه را باید خواند
فقط اجازه بدهند دست ما باز باشد
بقیه اش را با تجربه هزارساله ی عزاداری برای حسین درست میکنیم.
روشون اسید بپاچید، بلدید که....
چرا اسید بپاشیم؟
اگر کسی رو چون کافره بخوایم از روی زمین برداریم میکشیم مگه مریضیم اسید بپاشیم؟
اگرم کسی کاری نکرده باشه جواب خدارو چی بدیم حتی اگر بهش یه اخم کنیم!
روشون اسید بپاچید، بلدید که....
برادر عزیز الان بیاید از جلو درب دانشگاه علوم ژزشکی رد شید یا به محوطه دانشگاه قدم بزارید باز هم خبری از محرم نیست الحمدلله مسئولین فرهنگی همچنان خوابندُ خوابشان سنگین تر از آن است که طبل محرم و عاشورا بیدارشان کند.
در جواب کسی که گفته اسید بژاشید: خواهر یا برادر عزیز شما از کجا میدانید چه کسی اسید ژاشیده ولی هر ناقص العقلی میفهمد که جریان اسید ژاشی در آستانه محرم برای ترساندن شیعه و عاشق حسین از شرکت در مراسمات است و به این ناقص العقلها باید گفت عاشقان حسین روزی برای زیارت ژا و چشم داده اند اما عشق حسین هر روز ژاینده تر شده .
خواهر عزیزم فاطمه
فقط خانوما به عزاداری میرن که صورتشونو میسوزونن که باعث رعب و وحشت بشه ملت نرن عزاداری؟!!!!!