علی ولی الله
دهه ی ذیحجه، دهه ی ولایت
سوال کرده بود از من که فلسفه ی این نماز بین مغرب و عشای دهه ی اول ذیحجه چیست!؟
من که حکیم نیستم تا حکمت بدانم اما همه مکلّف به تفکریم
فکر می کنم که ما باید در این دهه به یاد واقعه ی تاریخی جانشینی هارون در غیاب موسی علیهما السلام باشیم!
موسی قرار بود فقط سی شب بین بنی اسرائیل نباشد اما 10 شب اضافه شد از جانب حق تا الواح نورانی را از طور برای بنی اسرائیل بیاورد و همین 10 شب باعث شد تا سامری تمام تلاشهای عجیب موسی را بر باد دهد و هارون هرچه فریاد بزند بی اثر باشد
و موسی که بازگشت گیسوان برادرش را گرفت و گفت چرا مقابل این انحراف و کفر مجدد را نگرفتی؟
هارون گفت : ای پسر مادر (برادر)
این قوم مرا در موضع ضعف قرار دادند و نزدیک بود مرا بکشند....
این ده شب یعنی دهه ی ذیحجه هرشبش یاد از تجدید عهد با ولایت علی است
زیرا امت اسلام با جانشین محمد همان کاری را کردند که بنی اسرائیل با جانشین موسی کرد!
چو هارون زمان مظلوم گردید
دوباره بت پرستیدند و رفتند
...پس شاید اینگونه باشد که من می فهمم....
فلسفه ی نماز دهه ی ذیحجه، استحکام ولایت کسی که تا ابد در نسل او جانشینی رسول الله باقی است ....زیرا این جانشینان، بقیة الله هستند.....
(تصویر: نقل روایت موسوم به منزلت، از جانب اهل سنت)
دهه ی زیارت و توسل
والفجر و لیال عشر.....قسم به فجر و قسم به شبهایی دهگانه....
بیشترین روایات، این شبهای دهگانه را دهه ی اول ذیحجه معرفی کرده اند... دهه ای که اعمال در آن چند برابر می ارزد....
من به شخصه نه عملی دارم نه آبرویی نه امیدی به خودم
بهمین خاطر این دهه را دهه ی خاص توسل به سیدالشهدا نام گذاشتم
چون امام صادق علیه السلام در مورد همین سوره ی فجر که ارزش شبهای دهگانه را یادآوری می کند می فرماید:
"سوره ی فجر را در نمازهای نافله و واجب خود بخوانید زیرا این سوره ی جد ما حسین علیه السلام است."
از دلیل این اختصاص سوال شد و حضرتش فرمود: به دلیل آیات انتهایی سوره ی فجر؛
یا أیّتها النفس المطمئنة ارجعی الی ربّک راضیةً مرضیةً
.... و گویی برای محروم نبودن از فرصت آسمانی این دهه، راهی جز سوار شدن بر سریعترین کشتی نجات نیست....
السلام علی الحسین الذی سمحت نفسه بمهجته......
