درباره من
روزانهها
همهجدیدترین یادداشتها
همه- بالأخره ایدئولوژی احمدی نژاد چیست؟
- روسیه در جستجوی قدرتی فرامنطقه ای
- Paradoxes of being a revolutionary
- شغلهای ما، ابدیت ما
- سالگرد رحلت آیت الله طالقانی
- از زاکانی تشکر می کنم
- ایمان فطری به مهدی
- ما خون آذرین به رگ داریم نه خون فابیوسی!
- جان کری از کدام تغییرات مطلوب سخن می گوید؟
- لگدی به قوطی هسته ای وقتی که ایران وسط جاده ی خاورمیانه است
- کوشش های کور ظریف
- نبرد کلمات در پرونده هسته ای و آینده ی ایران
- خوراکم فکر بود
- این شب ها و یاد پیوسته ی صاحب الزمان
- پازل نوین هاشمی
نویسندگان
- محمدالمهدی 591
بایگانی
- مرداد 1395 1
- مهر 1394 2
- شهریور 1394 3
- مرداد 1394 3
- تیر 1394 4
- خرداد 1394 1
- فروردین 1394 16
- اسفند 1393 40
- بهمن 1393 44
- دی 1393 14
- آذر 1393 10
- آبان 1393 25
- مهر 1393 37
- شهریور 1393 13
- مرداد 1393 39
- تیر 1393 36
- خرداد 1393 8
- اردیبهشت 1393 30
- فروردین 1393 29
- اسفند 1392 44
- بهمن 1392 37
- مهر 1392 2
- شهریور 1392 2
- مرداد 1392 3
- تیر 1392 3
- خرداد 1392 6
- اردیبهشت 1392 14
- فروردین 1392 8
- اسفند 1391 6
- بهمن 1391 4
- دی 1391 6
- آذر 1391 3
- آبان 1391 7
- مهر 1391 4
- شهریور 1391 1
- مرداد 1391 2
- تیر 1391 2
- خرداد 1391 4
- اردیبهشت 1391 4
- فروردین 1391 1
- اسفند 1390 3
- بهمن 1390 2
- دی 1390 8
- آذر 1390 10
- مهر 1390 4
- شهریور 1390 8
- مرداد 1390 1
- خرداد 1390 1
- اردیبهشت 1390 4
- فروردین 1390 6
- اسفند 1389 7
- بهمن 1389 7
- دی 1389 3
- آذر 1389 5
- آبان 1389 1
- مهر 1389 3
چارچوب مفهومی را تعیین کنید!
شاید این نگاه افراطی باشد که ما برای هر تحلیلی در سیاست خارجی، خود را موظف به داشتن یک چارچوب تئوریک بدانیم اما چه کنیم که چنین تعلیم یافته ایم و البته آنرا مفید دانسته ایم!
اصلاً تفاوت محک داشتن برای یافتن حقیقت در تحلیل سیاسی با نداشتن ابزار سنجش، همین تقید به چارچوب تئوریک است!
اما اعتراف می کنم در این یک مورد کم آورده ام؛
یک روز وزیر محترم امور خارجه به عنوان سنت شکن ترین وزیر خارجه ی تاریخ نظام اسلامی می آید و پس از مذاکرات می گوید اگر تحریمها برداشته نشود ما نه فقط در انتخابات 96 ریاست جمهوری بلکه در همین انتخابات مجلس سال بعد سایه ی باخت را بر سر خود خواهیم دید!
یک روز هم این نابغه می آید و در حضور رسانه های داخلی کشور می گوید اصل اساسی درمذاکرات جاری این است که غرب بفهمد اصولا تحریم ها اثری ندارند و ذاتاً نمادین هستند و غرب را به نوعی از توهم منتسب می کند که ؛
گویی غرب فکر می کند این تحریمها "ابزار مهمی" در دست آنان است....
جلّ الخالق....
نمی دانم چه باید گفت...
اصلاً اگر این تحریم ها نبود که تو و دار و دسته ات کنج عزلت خود نشسته بودید و کاه دود می کردید......
اما خوب می دانی که باید فضای ذهنی مردم را از مساله ی تحریم ها دور کرد بطوری که دستور کار ملت برای رای دادن به این جناح در سال 92 از ذهنها به نرمی پاک شود.....
جناح پیروزی که اساساً رقیبی در سال 92 نداشت ... جلیلی هم البته رقیبی بود که تراشیده شد تا حد نصاب برای موفقیت شکننده ی این قوم هزار رنگ حاصل گردد.
حال برای این دوگانه ی عجیب کدام چارچوب تئوریک را می توان مناسب دانست
1. ماکیاولیسم
2. نظریه بازی ها
3. اصل بقای انرژی در سیاست
4. پفیوزیزم
روزی ایران چنین وزیر خارجه ای دارد و بازی هایش افسوس کنان در قلب، حسرت وزیر خارجه ای را زنده می کند که نام نهضت ملی را برای ملت به یادگار گذاشت و جان تبدارش را در پادگان سفاکان شاه به داغی سربهای سرد جوخه ی اعدام سپرد....
ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا......
البنه پفیوزیسم!
دقیقا...... عصاره ی سیاست داخلی و خارجی این طایفه....