اگر علی و فرزندان او که درود خدا بر آنان باد معشوق دل ایرانیان نبودند چه انگیزه ای برای هنر باقی می ماند در این قوم عاشق پیشه؟
قصیده و مثنوی قالبهایی هستند که می توان شعر ایرانی را به هر وسعتی که طبع شاعر گنجایش دارد، در قالب آنان ادامه داد و آنقدر که می توان سرود.
بلندترین قصیده ی فارسی به تعداد 337 بیت به طبع سحرآفرین ابوالمعالی قاآنی سروده شد تا هم افتخار شعر ایران و فخر ایرانی باشد به شعر
و هم فخر قاآنی و ایرانی باشد به سرودن بلندترین قصیده ی زبان پارسی به افتخار حضرت شاه ولایت امام عدالت سلطان غدیر و فاتح خیبر مولای محرومان علی بن ابیطالب روحی له الفداء
این قصیده را در آدرس زیر بخوانید که البته خواندش نیاز به دانش و بهره مندی از علوم گوناگون و تاریخ امم و ملوک دارد:
http://ganjoor.net/ghaani/ghasidegh/sh117/