خانه نشینی علی
امشب روضه ای خواند آیةالله موسویان تهرانی
بعضی اوقات هست که قدری ولو به اندازه ی دانه ی اسپندی، بیشتر درک میکنی که چه ظلمی بر خاندان طهارت رفته است.
روزی زهرای اطهر به خانه آمد
مولای دوعالم، امام الکونین را به حالی زیارت کرد که حیدر کرّار دوزانو بغل کرده در کنج منزل نشسته بود
خطاب فرمود یا علی!
چرا مانند جنین زانو بغل کرده ای؟ این چنین در خانه نشسته ای و این ظالمانِ منافق چنان تاخت و تاز می کنند؟
غیرت شیرخدا به جوشش آمد
عبای زرد به تن کرد، عبای رزم و غرّش
ذوالفقار بدر و احد به کف گرفت
تحت الحنکِ عمامه محکم کرد
به آستانه ی درب خانه رسید
ناگهان
صدای مؤذن برخاست
وقتی بانگ برآورد: أشهد انّ محمداً رسول الله
غیرت الله، روی به سمت عصمت الله کرد؛
بی بی! من قیام کنم یا نام رسول الله بماند؟
.....................
هم محمد ماند هم علی
هم قبر گمشده ی مادر مفقودالأثرها
زیباست
فرزندان معنوی اول مظلوم عالم بهتر می فهمند
امسال که دست خناثان خانه نشینی های گسترده برایشان به ارمغان آورده اند
همه اش زیبایی است! جز زیبایی نباید ببینند
آنان که ظلم چشیده اند
حتی اگر بگویند آنان که به خانه نشینی حزب اللهی ها اعتراض میکنند سیاست معاویه صفتانه دارند!
یاللعجب! معاویه کجاست؟ کدام طرف؟
اما همه باهم منتظریم! فکر نکنم زمان زیادی بخواهد
به ذوالفقار قسم انتقام می گیریم
به انتظار قسم انتقام می گیریم
غلاف گرچه گرفته است تیغ هامان را
به تیغ یار قسم انتقام می گیریم!
