استفاده از سیستم برای عرض اندام خود!
اعلام کاندیداتوری مصطفی پور محمدی برای ریاست جمهوری نود و دو، برگ رزین دیگری بر وادادگی سیستم ضد فساد در کشور ما بود.
هنگامی که فردی برای کاندیداتوری ریاست جمهوری یک کشور آن هم در موقعیتی چنین سهمگین و پرتلاطم اعلام آمادگی و حضور می نماید، قطعا بیش از یک روز و دو روز و یک ماه و چندماه تمهید سازی های خویش را آغاز نموده است. مسلما فردی مثل پور محمدی یا قالیباف از همان 88 و حتی پیش از آن به فکر حضور بوده اند.
آیا مجموعه مدیریت نظام و اتاق فکر تدبیر کشور از چنین تلاشهای واضح و انگیزه های بیّنی غافل بوده اند؟ من اینطور فکر نمی کنم!
پس آیا از نظر ما درست و بی عیب بوده است که فردی مثلا رییس سازمان نظارتی مهمی با عنوان سازمان بازرسی کل کشور باشد و تماما با نگاه به موعد اعلام حضور انتخاباتی خود به فعالیت مشغول گردد؟
شاید از موقعیت شهرداری تهران برای ذکر نام خود تا رسیدن موعد انتخابات بتوان با اغماض استفاده کرد، آن هم به شرطی که پول و سفر و دیدار و کادرسازی های حجیم حزب گونه با سرمایه آن تدارک دیده نشده باشد، اما رخنه در دستگاه قضایی کشور با هدف در آغوش کشیدن شاهد انتخاباتی امری خلاف تمامی اخلاقیات و عرف های حقوقی و تدبیر کشورداری است.
قاضی و ناظر بی طرف کسی است که نمیخواهد در آینده رقیب کسی باشد یا در گذشته کینه ای از کسی در دل داشته باشد!
اگر وظیفه ارگانهای سازمان بازرسی کل کشور به جای نظارت بی رحمانه بر عملکرد دولتیان و مسئولان، اجرای یک استراتژی انتخاباتی بوده باشد دیگر چه چیز از حیثیت آن دستگاه نظارتی و مجموعه قضایی باقی خواهد ماند؟
از این پس هم تمامی افراد در مقابل دستگاه های نظارتی به امید روزی که بازی های سیاسی به بار خواهند نشست هزاران قر و غمزه ساز خواهند کرد تا بتوانند با گرو کشی و تمطیع و وعده و وعید، معامله را در دستور کار بررسی های قضایی قرار دهند.
با کاندیداتوری کسی مانند پور محمدی می اندیشم که دیگر کسی برای سازمان تحت امر کنونی وی تره هم خرد نخواهد کرد و متأسفانه شل بودن انتصابات و ضعف مدیران را در مجموعه قضایی به ذهن متبادر خواهد ساخت.
این حقیقت را اگر به عنوان ضعف و نقطه شکست در مدیریت کشور بدانیم باید بر تربیت نیرو و کادر سازی این انقلاب بگرییم.
به تعبیر امام امت، قحط الرجال نیست، معرفت رجال نداریم!
وقتی بهترین مدیران و برترین کادرها، سربه زیر ترین و بی آزار ترین آنها هستند، بی شک باید انتظار حضور مردان فکر و تلاش مغزهای کارا را از مخیله خود بدور سازیم.
حضور این افراد هم که چنین آبروریزی هایی به ارمغان می آورد که شایسته عبرت گیری بعد از گذشت سه دهه از پیروزی انقلاب می باشد.
هرچند حضور نخودی هایی مثل پور محمدی تنها برای عرض اندام است و شاید هم به امید انتقامگرفتن و کیسه بوکس سازی از دولت فعلی باشد.
اصل کاری ها در این انتخابات کسان دیگری هستند.
