اولین نکته ای که در مناظره تلویزیونی حسین شریعتمداری و ابراهیم اصغرزاده نظرم را جلب کرد، شباهت بسیار نزدیک طرز سخن و مدل رفتار اصغر زاده با میرحسین موسوی بود.
شاید از عمد و شاید به صورت خودساخته و طبیعی، هرچه بود اصغرزاده بسیار در نقش تداعی کننده موسوی خوب عمل میکرد و البته عقده ی نشکفته جماعت عاری از منطق را تنها با فحش دادن به کیسه بکس سیاست ایران یعنی محمود احمدی نژاد به سمت تخلیه راهبری کرد.
چیزی که در ذهن این طفل سیاست نقش بست این بود که این فرد گزینه ی بسیار مناسبی برای کاندیداتوری ریاست جمهوری از جانب جناح برانداز در قدرت خواهد بود.
شاید دلیل سکوت او در اوج درگیری های سال 88 بتواند محمل مناسبی برای عبور از سد تایید صلاحیت باشد و البته شباهتهای او با جهت گیری های تا فردای مناظره ی میرحسین موسوی بتواند همان استراتژی را بار دیگر تداعی نماید.
همان استراتژی که هم به رهبری و قانون اساسی و مبارزه با آمریکا و تسخیر لانه جاسوسی و چیزهایی از این دست معتقد است و بار معنایی برای رهانیدن از پوچ گرایی به ارمغان می آورد و هم از آن طرف مدعی عقل و پرستیژ و پروپاگانداست تا انتقاد از نوع تغییر ریشه ای را زیر پوست خود داشته باشد.
البته این ظن من زمانی قوی تر شد که مشاهده کردم این چهره ی ساکت مانده در چند وقت گذشته، بلافاصله مورد خطاب و مصاحبت رسانه های سینه چاک هاشمی و دار و دسته اش قرار گرفت و کم کم بوی چهره سازی از وی به مشام می رسد.
البته برای آنها که هنوز آلزایمر سیاسی نگرفته اند به روشنی مشخص است که اصغر زاده در لجاجت و جاه طلبی و گردن کلفتی و آتش افروزی صدها بار از موسوی بدتر و بلکه کینه توز تر و البته بی چاک و چنبه تر است.
از آن طرف هم بعید است نظام کسی مانند احمدی نژاد در آستین داشته باشد تا در مناظره ای جانانه هم انتقام ملت را از سه دهه فساد و گردن کلفتی آلیگارشی پدرخوانده ها بستاند هم راهبردی مناسب جهت ضربه فنی کردن بحران سازان حرفه ای به میدان عرضه بدارد.
ان روزی که احمدی نژاد مقابل هاشمی ظاهر شد وخبلی هم شناخته شده نبود کیی لاور میکرد روزی او جلو موسوی چنان منظره کند و ... من فکر می کنم این سرزمین از نسل عدالت خواهان کم ندارد که بیاید و بفابای پوسیده این دنیاطلبان دین فروش و وطن تاراج کن را بباد دهد.
منو لینک کن اینم آدرسم