دیدید بصیرت کار شما نیست!

خاطرم هست یکبار سیروس صابری با عنوان پرطمطرق معاون سیاسی امنیتی استانداری قزوین از فعالان سایبری می نالید که بر من تاخته اند و مرا "بی بصیرت" خوانده اند! شکوای این شخصیت سیاسی امنیتی این بود که اگر من بی بصیرت باشم پس دیگر از چه کسی توقع بینایی می توان داشت؟!! من که سردارم من که معاونم من که فلان جناحم من که چنینم! اما گویی زمان نیاز به گذشتن و عبور ندارد تا بفهمیم که برخی نسبتها چندان هم ناروا نیستند.  

مدعیانی این چنین باید بدانند که سیاست آن هم در پهنه دیانت به هدف اجرای عدالت استعدادی سرشار، روحی بلند، طبعی شجاع و فکری خلاق طلب می کند تا بتواند در کنار اخلاص و خضوع چاشنی آخرت خواهی و خداترسی را به عمل سیاسی نزدیک نماید. 

نمیدانم نویسنده ای که ایشان را در ایّام ماضی به صفت بی بصیرتی منتسب ساخته بوده نقصان کدامیک از صفات مذکور را عیان دیده بوده که فریاد انتقاد برکشیده است، اما آنچه ما دیدیم نه نقصان بلکه فقدان تمامی آنچه که برشمردم بوده است. 

نمی دانم چه تحلیلی و کدام مصلحتی دیروز مردان عرصه سیاست و دیانت این شهر مخروبه را به دیدار کسی برده بود که هنوز داغی آراء سوم تیر 84 برای اعلام برائت مردم خسته از بی عدالتی مسیری که او آغاز کرد در جان تب دار امت احساس می شود!!!؟ 

اگر کسی خود را نماینده دولت منتخبی که حاصل قیام بلند 22خرداد را برای احیاء اسلام ناب و نجات آرمان عدالت از کام خون آشامان ظالم شکل گرفت نمی داند، بهتر است این را اعلام کند و رسماً از مناصب سطح بالای دولت فاصله بگیرد، اما اگر منّتی بر مردم محروم و ستم کشیده ندارید باید آرمانها و شعارهای خالص آنان را بشناسید و درد آنان را در کام هرچند بی درد خود مزمزه کنید! 

این حکومت و این مملکت اگر قرار بود صاحبی غیر از مردم داشته باشد و جز محرومان و پابرهنگان  ولی نعمتی واقعی بتوان برای آن یافت، مسلماً همان کسی که به دیدارش شتافتید ادعایی بس بیشتر از شما برای استیلا بر مقدّرات این آب و خاک داشت و سخنانش که هنوز بوی کینه مناظره تاریخی 88 را می دهد برای دهن کجی به خواسته های جمهور این امت ظلم ستیز کافی بود! نیازی نبود تا شما در دولتی که با خون دل ملت در پی صندوقهای جهادی رأی شکل گرفته و با نعره های پر صلابت دفاع در نُه دی برای تمام تاریخ ثبت شد، به این خواسته عدالت طلبان و مجاهدان راه حق بی اعتنایی فرمایید. 

دریغ از جُوی تحلیل، اندکی دانایی، ذره ای تفکر و البته قطره ای شجاعت و اهتمام به عدالت! شاید به خود من به عنوان نویسنده این فریاد شعله ور بگویند که تو خود اگر سیّاس بودی چنین نمی گفتی و خود را همانند تمامی سالهایی که پشت سر نهادی از تمامی چرب و شیرین ها محروم نمی ساختی! بگذار نام ما در کنار مجاهدانی که مولایشان نان جوین می جوید بدرخشد تا نان چرب معاویه در اقیانوس خون از گلوی استکبار زده ما پایین رود! 

درد ما نه از رئیس فلان دانشگاه است که می پندارد خیلی مدیر است و یا از آیة الله هایی است که خود را مبنا و محور تمامی دین می دانند! اینان اگر اهل شناخت روزگار و به تعبیر صادق آل محمد (ص) "العالم به زمانه" بودند که نه وضع خودشان این بود نه وضع دین و دیانت ما آن! نه اینقدر دشمن از ما تلفات می ستاند نه آنان از قلوب مردم دین دار و اقلیت دین گریز به فرسنگها فاصله می گرفتند. 

شاهد نماز پر جمعیت و البته آسمانی آن امام جماعتی که افتخارش خطبه های متصل به آتش و اغتشاش است هم بودیم، وای به حال آنکس که پس از این در کنار اقتدا کنندگان به مقتدایشان به نماز بایستد همانانی که در آن مکان مقدسی به نماز ایستاند که چون ارض اقدس حظیرةالقدس برای علم کردن نماد در برابر نماد و شعار در برابر شعار و رهبر در برابر رهبر تلاش کرده و خواهند کرد .   

طوبی لکم که نماز جمعه می خوانید و اقامه عید و عزا می کنید و البته به استقبال کسی می روید که شیعیان امام عدالت او را از تمامی مناصب معزول داشته اند! باید و لابد هم نوچه های حجة الاسلام های سبز در دفتر شما فعال ما یشاء باشند و حیاتتان به تأییدات حضرات خوابیده بر گنج قدرت و ثروت وابسته گردد. 

از تمامی کینه دارانی که دیروز لباس تزویر از تن به در کردند تا این بار از خاکریز قزوین دولت فقراء و محرومان را گلوله باران کنند ممنونم! می بالم به قانون الهی که چنین مقر ساخته تا هر کسی آنچه بر فکر و قلب خویش دارد دیر یا زود بر دایره رسوایی بیفکند.  

اما خداوند سنتی دیگر هم دارد، سنتی که بلند ترین قصه تاریخ در سوره قصص است؛ "و ما اراده کرده ایم بر آنانی که مستضعف شمرده شده اند منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان زمین قرار دهیم."