20 سال دیر شده است!

هنوز هم کسی هست که معتقد باشد محاکمه موسوی فعلاً زود است؟  

من معتقدم محاکمه موسوی 20 سال است که به تأخیر افتاده و او و دار و دسته قلچماقش باید همان سال 68 به قفس الأتهام سپرده می شدند. شاید سن من اقتضای تشخیص حضوری جنایات جناح سوپر رادیکال دیروز و سوپر لیبرال امروز را دهه 60 نداشته باشد، اما نسل حاضر در آن دوران که اکنون معلم ما گشته اند به خوبی بر نظر من صحه می گذارند.  

خیانتهای روبه صفتانه بهزاد نبوی به عنوان مغز مدیریتی این جریان در دهه 60 آنچنان وسیع است که نمی توان جز حکم محارب برای او مصداق دیگری برشمرد. مگر قراردادهای ننگین الجزایر کمتر از قراردادهای گلستان و ترکمانچای هستند؟ قضاوت شما چیست؟ مگر برنامه های سخیف اقتصاد کمونیستی بهزاد نبوی با مدرک الکترونیک و عالی نسب بعنوان یک بازاری چراغ ساز، پدر ملت کوپن بدست را زیر آتش شب و روز صدام در نمی آورد؟ مگر ما وارث آن اقتصاد بیچاره و مفلوک نیستیم که او و دوستانش به حکم نابخردانه موسوی و حمایتهای دادگاههای خوئینی ها ساختند؟ برادر!ما وارث خیانتهای شیطانیم.

اگر قضاوت شما درباره جنایات سیاسی این جمع رنگین کمانی با نظر من متفاوت است پس احتمالاً اکنون را هم برای محاکمه ویروس فتنه مناسب نخواهید دانست. وقایع دیروز، 25 بهمن، کم باشد یا زیاد، گسترده باشد یا محدود، خارجی باشد یا داخلی، دیگر قابل تحمل نیست! بازهم کشته گرفتن از ملت؟ بازهم تجمع؟ بازهم سودای براندازی؟  

حتی عاشورای 88 هم با تمام جنایتی که شد در حق مکتب عاشورا به وقاحت وزوزهای 25 بهمن 89 نبود. ما یکسال است از فردای 9 دی مشغول به جهاد مجازی و حقیقی و جنگ فرهنگی هستیم و باز هم باید در پی فراخوان خواجگان حرم آمریکا کسی پیدا شود که حاضر شود عملیات کند؟ آقایان لیدرهای سیاسی و جنگهای فرهنگی چکار کرده اید در این مدت برای انقلاب و اسلام؟  واقعاً زمان تجدید نظر در برنامه ها و استراتژی های عمومی و عملیاتی فرماندهی جنگ نرم نیست؟ هنوز هم میخواهید رئیس بودن خود را اثبات کنید یا دست همکاری و همفکری به سوی تمام فرزندان ولایت دراز کرده اید تا همه باهم در یک صف واحد به سوی پیش برد اهداف قلب نازنین رهبر انقلاب حرکت کنیم؟؟!!!  

دلم میسوزد که اینگونه درهم و برهم مینویسم! جانم آتش میگیرد از بی تدبیری ها و بی فکری ها که اینطور داد میزنم. هیچ کس هم نیست که فریاد ما باشد و رسانه بشود برای ما بی رسانه ها.  

اگر سخنرانی های مظلومانه و مقتدارنه ولایت نبود که از بغض غربت مرده بودم. اگر این تنهاترین سردار یک تنه مانور نمیکرد معلوم نبود چگونه شبها را به صبح منتظر میماندم. دیگر جز او که هیچ! ماهها برود روزها سپری شود و کسی در "رازی" بیاید و حرفی بزند آنهم با هزار اما و اگر و توجه به هزار جنبه نازک تر ز مو و إلا که تمام جوانان منتقد و راه بلد و کارساز را با یک شوت از پشت خط 18 قدم میفرستند به آنجا که عرب و عجم نی هم نمی اندازند و بجایشان اعضای ستاد مرکزی کاندیداهای فتنه را در قامت مجری و کارشناس به ضرب و زور در صفحه رسانه می کارند، آنهم در ساعات طلایی بیننده پسند.  

بازهم طولانی شد حرفهایم. دل که بسوزد داغی آن از زبان بیرون میریزد. دهان هم که بزور بسته باشد و مجبور باشی آستین بر دهان داد بکشی تا به نام و نان کسی بر نخورد، قلم بیچاره باید جور کش دردهای تو باشد.  

آمده بودم همین یک جمله را بگویم: محاکمه موسوی و رجّاله های دور و برش، بیست سال است که به تأخیر افتاده است.