حلقومی برای براندازان
از زمانی که دکتر احمدی نژاد در جلسه ستاد راهبردی اعلام کرد فردی که تورم پس از هدفمند سازی را 70 درصد اعلام کرده بود نتوانست یک محاسبه معقول و دلیل محکم برای ادعایش بیاورد، به دنبال آن بودم که پاسخی از دکتر توکلی در این باره بشنوم تا به قول احمدی نژاد که گفت؛ آدم هر حرفی را که شکمی و کیلویی نمی زند،شاید دلیل محکمی برای انتقاد به استراتژی اقتصادی دولت بیابم و ازین ارادت و طرفداری خودم به دولت یار بکاهم.
مصاحبه توکلی در سایت جهان برای من حکم غذایی داشت که به ولع بسیار به خواندن آن مشغول شدم اما از یک چهره اقتصادی در نقد اقتصادی دولت جز مشتی بیانیه سیاسی چیزی نیافتم.
http://www.jahannews.com/vdcjvyevauqemaz.fsfu.html (اصل مصاحبه)
شاید نگاه افراطی امثال من که بقول دکتر الوندی قطره چکانی از اساتید نمره گرفته ایم و استعدادی در ورود به دانشگاه آزاد نداشته ایم، چشمان گرسنمان را به دنبال یک محاسبه یا معادله می گرداند تا از میزان محاسبات دقیق آقای تماماً منتقد باخبر شویم و حق را از جانب احمدی نژاد بستانیم و به نقادان بی رحم دولت بدهیم.
تنها قسمتی که شاید کفه علمی سخنان توکلی را سنگین می کند، اشاره او به "نظر کارشناسان در محاسبه نرخ بالاتر تورم" بدنبال هدفمند سازی باشد. سخنانی که شبیه ادعاهای کروبی در مناظرات علیه احمدی نژاد بوده و بیش از آنکه بر توانایی فکری و علمی خود شخص متکی باشد بر سخنان و سیاهه های کارشناسان دور و بر او ساخته شده است. وگرنه در تمام این مصاحبه فقط مشتی تحلیل بازاری و دم دستی بر معادلات و محاسبات دولت بیان گردیده و از محاسبات منتقدان و مدعیان آتش تورم هدفمندسازی چیزی به چشم نمی آید.
در عین وجود مدلهای قطعی محاسباتی از برنامه ریزی های خطی گرفته تا محاسبات حتمی عددی و ریاضی که توانایی ابهام زدایی از مدلهای تصمیم گیری را دارند، ادعای این منتقد سیاسی دولت که رخت اقتصاد بر تن سخنانش نموده است به تمامه مبتنی بر احتمالات و مدلهای Probable است که می خواهد به دولت در سخت ترین تصمیم تاریخ اقتصاد و مدیریت ایران محاسبه بر اساس احتمال و آلترناتیوهای گوناگون و سناریو نویسی را تحمیل نماید.
این منتقد بی رحم که می خواهد به دلیل عدم پیروی رئیس جمهور از منویات او و دوستانش با وقاحت تمام انگ "روحیه تکروانه و مستبدانه" به احمدی نژاد بزند بهترین خوراک را برای دشمنان دولت اسلامی و گرسنگان پیکر زخم خورده نظام فراهم نموده است و از قضا با استدعای خاضعانه و البته سیاست بازانه از جناح اصلاح طلب سابق و سبز مخملی لاحق، ناتوانی خود را از مقابله با دولت و چالش با اندیشه آن در فضای سیاسی اجتماع فریاد می کند.
شاید درخواست توکلی برای اتحاد اصولگرایان جهت زمین زدن سبک و اندیشه احمدی نژاد در انتخابات آتی نوعی لایی کشیدن باشد تا معلوم نگردد این درخواست همان درخواست تمام قدی است که هاشمی و موسوی در انتخابات 88 برای خاک کردن احمدی نژاد و سیل ملت پشت سر او از تمامی جناحها نمودند. اهمیتی ندارد که توکلی به عنوان نخستین کاندیدای مخالف هاشمی در تاریخ انقلاب خواهان خاکستر کردن 25 میلیون رأی ملت باشد یا فرزندان هاشمی در اتحادی کثیف با موسوی و کروبی به دنبال لجن مال کردن انقلاب مستضعفین در بازگشت به آرمانهای انقلاب اسلامی باشند.
رنگ امنیتی پاشیدن به مدل مدیریتی احمدی نژاد بسیار شبیه به مویه های موسوی بر جنازه دموکراسی و آزادی پس از مناظره تاریخی فرزند ملت است که می خواست دولتی که برای اولین بار یک استاد دانشگاه تشکیل داده را دولتی اطلاعاتی و امنیتی معرفی نماید در حالیکه خود وی تحت برنامه ها و تئوری های بنیانگذاران وزارت اطلاعات بوده و بدنه ای تماما امنیتی و نظامی او را احاطه کرده و تغذیه سیاسی می نمودند.
ترس توکلی که شاید نقش سخنگوی جریان تشنه به خون دولت و مخالف عدالت را باز می کند در اینجا بیشتر شایع می شود که او از احتمال پیروزی جریان حامی احمدی نژاد در انتخابات مجلس سخن می گوید و البته می خواهد با ایجاد جنگ روانی، نوعی تزریق تفرقه را در بدنه حامیان دولت پدید آورد و به اسم جریان انحرافی و تمامیت خواه، برنامه ریزی احمدی نژاد برای حرکت سازمانی و یکپارچه جهت فتح سرزمین سیاست را به شکست منجر نماید.
مضحک ترین بخش تحلیل التماس گونه توکلی آنجاست که مانند طوطی بازرگان می خواهد که تمامی اصلاح طلبان کشور که با رندی توانسته اند هنوز بیماری براندازی خود را مخفی نمایند، هرچه بیشتر از جریان وابسته به غرب تبری بجویند تا با حضور در انتخابات بعدی بتوانند طرح مشترک هاشمی و اصلاح طلبان را از ناکامی برهانند.
(لاریجانی در حال کاشتن نهال مشترک با تابش رئیس فراکسیون اصلاح طلبان مجلس)
به نظر می رسد دعوت ذلیلانه توکلی به عنوان نماد جریان عملگرای مدعی اصولگرایی، تلاشی حساب شده برای کسب آراء بی سر جناح برانداز با استمداد از توانایی اصلاح طلبان باشد که نقطه اشتراک این دو تنها کینه و حقد ناب از احمدی نژاد به عنوان نماد خواستهای پابرهنگان و مستضعفان است. خواسته کسانی که ولی نعمت این انقلابند.