شیعیان هابیلیان اند...

هابیل نبی خدا نبود.... عمل او هم ملاک هدایت تاریخ نبود.....اما در نبرد خیر و شر، هابیل را در زخم های بیشمار پیکر شهید روز چکاچک سیوف دیده ام.....

هابیل از آنروی کشته شدن را پرچمی برای تاریخ بنی آدم شد که قربانی اش به پیشگاه عشق پذیرفته شد.....

هابیل را بر صحرای داغ کربلا یافتم ...آنگاه که خواهری دست به زیر پیکر شاهکار عاشقی برد و به سوی عرش فریاد زد: خدایا این قربانی را هم از آل محمد قبول کن!

شیعه ی عطش نوش کربلا اگر هابیلی نباشد چه کسی باشد؟

هابیل نماد صلح جویی عدالتخواهانی ست که تمام جنگها برای خاموش کردن انقلاباتشان به پا می شود.......