بهاران خجسته باد

هوا دلپذیر شد

گل از خاک بردمید

پرستو به بازگشت زد نغمه ی امید

به جوش آمد از خون درون رگ گیاه

بهار خجسته باز خرامان رسد ز راه  

 

 

به خویشان،

به دوستان،

به یاران آشنا،

به مردان تیزخشم که پیکار می‌کنند

به آنان که با قلم تباهی درد را

به چشم جهانیان پدیدار می‌کنند

بهاران خجسته باد، 

 

 

 

و این بند بندگی،

و این بار فقر و جهل

به سرتاسر جهان،

به هر صورتی که هست

نگون و گسسته باد.